Za trąd, infekcyjną chorobę skóry i nerwów, odpowiedzialne są bakterie o nazwie Mycobacterium leprae i Mycobacterium lepromatosis. Choroba ta jest również nazywana leprą lub chorobą Hansena. Istnieją cztery główne typy trądu, a ich różnorodność objawów zależy od konkretnego typu. Zakażenie rozprzestrzenia się przez kontakt z wydzieliną z ran lub błony śluzowej nosa osoby zakażonej, aczkolwiek może również przenosić się drogą kropelkową. Jak wygląda proces leczenia tej choroby?
Trąd, znany także jako lepra lub choroba Hansena, jest obecnie spotykany głównie w krajach o niskim standardzie higieny oraz wysokim stopniu przeludnienia. W latach 80-tych XX wieku liczba osób cierpiących na przewlekłą formę trądu wynosiła aż 5 milionów na całym globie. Dziś ten dramatyczny wskaźnik spadł do mniej niż 200 tysięcy. Co roku diagnozuje się około 200 tysięcy nowych przypadków trądu, które w większości są skutecznie leczone i nie przechodzą w przewlekłą formę.
Trąd jest stale obecny w niektórych regionach świata, takich jak Afryka Środkowa, Azja Południowo-Wschodnia, Ameryka Południowa i wyspy Oceanu Spokojnego. Około połowa wszystkich przypadków tej choroby skupiona jest w Indiach, jednak rzeczywista liczba zakażonych może być znacznie wyższa, ponieważ podejrzewa się, że nie wszystkie przypadki są oficjalnie zgłaszane. Oprócz ludzi trąd atakuje również niektóre gatunki małp oraz pancerników.
Lepra była obecna na terenie Polski od końca XIII wieku aż do XVII wieku. Osoby cierpiące na tę chorobę były leczone w specjalnie dedykowanych miejscach – leprozoriach. Pojawienie się trądu w Polsce nastąpiło po krucjatach. Kiedy przestała być postrzegana jako kara za grzechy, sytuacja osób dotkniętych tą chorobą uległa poprawie w porównaniu do wcześniejszych epok. Pierwsze placówki dla osób chorujących na trąd powstały w Krakowie. Z czasem zostały one przekształcone w przytułki lub centra leczenia innych chorób zakaźnych.
Wśród różnorodności trądu, istnieją cztery podstawowe typy. Trąd tuberkuloidowy przebiega dość łagodnie i charakteryzuje się niewielką ilością prątków. Przeciwciała w tym typie trądu nie są wykrywane testami serologicznymi, ale diagnoza może być postawiona na podstawie testów skórnych. Trąd lepromatyczny jest bardziej agresywny, z większą liczbą prątków. Testy serologiczne są kluczowe dla wykrycia tej formy trądu, podczas gdy testy skórne zazwyczaj dają wynik negatywny. Nieokreślony trąd to taki, który na podstawie objawów jest trudny do przewidzenia w kwestii progresji choroby. Ostatnim typem jest trąd graniczny, który łączy cechy trądu tuberkuloidowego i lepromatycznego.